«ملاقات» موسیقی ایران و هند در تالار وحدت

به گفته خبرنگار موسیقی اقتصادی ایران ، سومین شب جشنواره بین المللی موسیقی FAJR با اجرای یک کنسرت مشترک ایران با عنوان “جلسه” ، که یک روحیه صوفی و ​​عاطفی است ، سالن Vahdat را اجرا کرد. این برنامه با حضور گروه های “بابا هلو” منجر شد وهید آیاران از ایران و “صدای زمین” از هند ، این ترکیبی از موسیقی صوفی برای دو کشور بود. ترکیب متنوع ، عشق و مباحث عارف ، اتحادیه هیجان انگیز ، مخاطبان کما و فضای فعال را بسازید.

این مراسم با معرفی فعلی و قدردانی از هنرمندان آغاز شد. موسیقی دانانی که در این اجرا حضور داشتند. Seven Tanbur ، محراب گیتار و نوازندگان ایران و باون نایک (Harmonom) ، رمدی دودا (تابه) و امانو مانیش (اسلاید گیتار) از هند. وهید آیریان ، که در وسط تئاتر بود ، گروه و همچنین بازی و آواز را رهبری کرد.

طراحی صحنه با دقت و ظریف بود. شمع های روشن در مقابل صحنه ایجاد شده اند و گل های موجود در مرکز فضایی گرم و صمیمی است. استقبال عالی بود و یک سالن کاملاً آواز پر شد.

قطعات اجرایی فضای عرفانی و عرفانی داشتند و مباحث آنها در مورد عشق و عرفان شکل گرفت. در این سبک موسیقی ، تمرکز بر تکرار – چه در کلمه و چه در دکوراسیون های ریتمیک – نقش مهمی در نمایش یک وضعیت پیشرفته و غم انگیز دارد. این ویژگی در عملکرد گروه نیز مشخص بود و از مخاطبان به نوعی مراقبه موسیقی فراخوانده شد.

علاوه بر بعد شنوایی ، اجرای نیز بر جنبه های حسی و انسانی متمرکز شده است. طراحی صحنه ، روشنایی و هماهنگی همه نوازندگان مطابق با ایجاد یک فضای هماهنگ و مؤثر بود. نوازندگان Tanbour ، که همزمان حرکات و ریتم ها را در هم تنیده اند ، ظاهر نوری ایجاد کرده و نوعی هماهنگی و هماهنگی نشان داده اند که تأثیر عمیقی بر تجربه حزب عمومی داشته است.

از جمله اشعار مورد استفاده در این اجرا ، شعر معروف “من جواهرات خود را دوست دارم ، ناظر حسن SAF” از دلفی ، که با یک فضای عرفانی و معنوی اجرا شد.

همچنین ، قطعه معروف “قلاندار” ساخته شده است ، که نشانگر اخلاص و احترام به پیامبر علی است (باشد که خداوند او را برکت دهد و به او صلح بدهد). این قطعه که در سنت موسیقی صوفی جایگاه ویژه ای دارد ، فضای خاصی را با ریتم و تکرار انجام داد و حس جمعی از عموم را به همراه داشت.

این گزینه ها ترکیبی از ادغام موسیقی و فرهنگی دو کشور را منعکس می کند ، زیرا عناصر صوفی که برای موسیقی ایرانی و هندی رایج است به گونه ای در هم تنیده شده بود که مخاطب در یک مکان تفکر قرار داشت.

یکی از جنبه های جالب عملکرد ، گیتار برقی همراه و آنالیم بود که یک لایه جدید به موسیقی پشمی اضافه کرد. حضور این ابزارها باعث ایجاد هارمونی و طناب هایی می شود که معمولاً در موسیقی پشمی مورد استفاده قرار می گیرند تا عملکرد عملکرد را اضافه کنند و غنای صدا را برای قطعات افزایش دهند.

با ایجاد صداهای روکش شده ، گیتارارات موسیقی را به موسیقی می داد که با حس کلی عملکرد هماهنگ بود. در لحظات عاطفی ، این نوازنده از تکنیک پارواردر استفاده کرد که انرژی مواد تشکیل دهنده را افزایش داده و به طور غیر منتظره ترکیبی از موسیقی سنتی و مدرن را به نمایش می گذارد. این مجموعه نوآورانه تجربه متفاوتی از موسیقی پشمی برای عموم دارد.

یک لحظه جالب دیگر آواز نوازندگان DAF از ایران و کلاس هند بود. این بخش از برنامه به کنسرت هیجان ویژه ای با انواع ریتم های پویا و متنوع ، با استقبال از شور و شوق ، به این کنسرت داد.

به طور کلی ، این مراسم به مدت 4 ساعت به طول انجامید ، اما فضای فعال و تأثیرگذار به گونه ای بود که هیچ یک از شرکت کنندگان احساس خستگی نکردند. هماهنگی دقیق بین نوازندگان ، انواع قطعات و نمایش های عاطفی آنها لحظه ای فراموش نشدنی را برای تماشاگران رقم زد و یک شب فراموش نشدنی را در تالار وهدات به جا گذاشت.